Ons Duitse avontuur

Dag 3. Roermond-Remagen
Vandaag de eerste keer Duitsland in met de fiets. De route begon een beetje rommelig. We moesten langs de rivier de Rur fietsen, opzich een heel leuk idee, was het niet dat daar een “fietspad” bestond uit grint, kiezels en iets wat ooit asfalt is geweest. De eerste keer dat we het pad zagen besloten we om te rijden “dan maar wat meer kilometers”. Maar al snel kwamen we tot de conclusie dat dit geen doen was. Dan maar dat “fietspad” op. Braaf controleerde we de banden regelmatig op kiezeltjes die zich in de band wilde nestelen. Het grint/schelpenpad was goed hard waardoor we het tempo redelijk goed konden houden. Het asfalt pad bleek gewoon erger te zijn dan op de schelpenpaden. Het duurde dan ook niet lang voordat ik prijs had, een lekke band. Uiteraard gebeurde dit vlak voordat we opa zouden zien. Gelukkig hadden we genoeg binnenbanden mee dus kwestie van een snelle wissel. We hadden speciaal een gaspatronen pomp aangeschaft voor deze reis en wat is dat een verademing zeg! We dachten dat we opa wel zouden zien als we van het fietspad af zouden komen, niet dus we bleken hem al lang voorbij gereden te zijn en mochten dus weer terug opzoek naar opa die ondertussen al een tijdje stond te wachten. Na een gezellig lunch, op de parkeerplaats van de Aldi, was het weer tijd voor de overige kilometers. Gelukkig hadden we betere en mooiere wegen tijdens de middag. We reden achter de buien aan waardoor we het eigenlijk op een beetje miezer regen na de hele dag droog hebben gehouden. Na 170 kilometer kwamen we om half 8 in de avond aan bij de afgesproken camping. Ondanks de prachtige route voelde we deze wel goed zitten in de benen, billen en schouders. Opa had een plaatsje op de camping gevonden die speciaal voor campers was. Desondanks hoorde we dat het nog niet niks was om de camper op de plaats te krijgen door alle modder en bagger. Gelukkig is opa niet al te verlegen en had hij iemand gevraagd om even mee te kijken. Na het douchen stelde opa voor om onszelf lekker te trakteren op een schnitzel in het restaurantje op de camping. En oh wat smaakte die goed na zo’n lange trip! Tevreden met volle buikjes zijn we daarna naar bed gegaan.

Dag 4. Remagen - Bingen
Deze dag begon ons beide een beetje te vroeg. We hadden nog behoorlijke stijve benen door de rit ervoor en ook de schouders voelde niet aan alsof ze genoeg rust hadden gehad. Vandaag zouden we een korte tocht doen, 100 kilometer. We stonden met de camping aan de Rijn en deze zouden we gedurende dag ook blijven volgen tot Bingen waar een camping was waar we konden overnachten. Vol goede moed startte we de tocht maar echt lekker zaten we niet op het zadel. Ook de route zat ons vandaag niet erg mee, bijna de gehele fietsroute lag langs de Rijn. Iets wat normaal natuurlijk alleen maar goed is maar de Rijn stond zo hoog dat grote gedeeltes van het fietspad overstroomd waren. We hebben een keer een poging gewaagd door over keien te klauteren met de fiets aan de hand om zo naar de overkant te komen. Dit koste echter veel meer tijd dus we dachten dan rijden we wel gewoon om. Hoe moeilijk kon het zijn, als we het water zagen zaten we op de goede weg. Nou dat viel dus een beetje tegen. We waren lekker onderweg toen we een mooi hotel zagen dat: Mosel hotel heette. Daarna kwamen de Moselweg tegen. Dit vonden we toch wel zo raar, waarom een Mosel hotel en Moselweg aan de Rijn? Op dat moment besloten we toch alles even dubbel te checken en ja hoor we zaten aan de Mosel! Dus we moesten terug naar Koblenz om daar de Mosel over te steken en naar de Rijn te komen. Dit was even een goed baalmoment aangezien we op een korte tocht hadden gerekend en dit toch wel alweer 15 kilometer extra had gekost. Opa zagen we in een klein plaatje St. Goar waar hij bij het water een mooi plekje had gevonden met uitzicht op de plaatselijke veerpont. We waren ondertussen 100 kilometer verder en zouden er nog minimaal 30 moeten om op de camping aan te komen. Na wat wikken en wegen hebben we toen besloten om in de camper te stappen en naar de camping te rijden met opa. Iets wat wel heel goed uitkwam aangezien de camping vinden nog een hele klus was. Na het douchen besloten we eerst maar eens een uurtje te gaan slapen aangezien we beide helemaal op waren. ’s Avonds hebben we lekker rustig aangedaan. We stonden met de camper op een prachtige plaatsje wat speciaal was voor als je maar 1 nachtje bleef, maar we hadden wel vrij uitzicht op de Rijn.

Dag 5. Bingen – Altrip
Bij het opstaan voelde de benen al beter aan, het zitvlak zouden we snel genoeg merken als we op het zadel zouden gaan zitten maar de goede nachtrust was een goed begin. Het mooie weer was ook een welkome verrassing en de tocht begon dan ook met frisse moed. Vanwege de grote misser van gister besloten we vandaag wat meer op de route kaart te kijken en wat trouwer alle wegen te volgen. Dit resulteerde in prachtige fietswegen met maar weinig verkeerd rijden en lekker op tijd aan de lunch. Opa had een plekje gevonden letterlijk aan ons fietspad. De harde broodjes lagen al klaar zodat we lekker wat te eten hadden en even konden ontspannen. We voelde ons vandaag erg goed, wat een beetje slapen niet kan doen voor een mens. De route ging ook super totdat we in Ludwigshafen kwamen. Een grote stad met heel veel industrie gebied en, helaas voor ons, weg op brekingen. Hierdoor konden we de huidige fietsroute niet volgen en raakte we al snel verdwaald. De fietsborden waren in de stad ook niet overal even zichtbaar waardoor we veel rondgedwaald hebben en op de gok een kant op gereden zijn met behulp van onze GPS. Echter door het gebrek aan internet de afgelopen dagen hadden we niet de mogelijkheid gehad de juiste kaart en routes te uploaden wat resulteerde in een beetje gokken en omrijden. Om het plaatje compleet te maken klikte ik met mijn linkervoet uit terwijl ik druk naar rechts aan het kijken was om te zien waar we heen moesten. Iets wat 100 keer goed gaat, maar deze keer niet. En daar ga je dan, die rechtervoet kreeg ik niet meer los dus het was nu een kwestie van “goed” vallen. De ergste schade was mijn gekneusde ego, verder had ik een paar schrammen maar niks ernstigs. Christian pakte me fiets op en hielp me herinneren dat mijn rechtervoet nog ingeklikt zat. Nadat ik deze uitgeklikt had ging het opstaan een stuk makkelijker en konden we weer door. Op de camping aangekomen stonden we bij de receptie even stil om te kijken waar opa de camper had geparkeerd. Direct kwam een vrolijke dame ons begroeten, ze vroeg direct of wij opzoek waren naar opa…? En wees ons de weg naar de camper. Opa had dus al kennis gemaakt op de camping en een prachtig plaatsje uitgezocht waar we lekker in het zonnetje konden uitrusten.

Dag 6. Altrip – Tübingen
Vandaag stond een lange trip op de planning, zo’n 164 kilometer. De dag begon met wat miezer regen maar al snel klaarde het op en werd het aangenaam warm. De route liep voorspoedig, iets wat we goed konden gebruiken aangezien we toch wel zo’n 8 uur zouden fietsen vandaag. Na een paar kleine omweggetjes kwamen we op een splitsing volgens de kaart, we konden kiezen een asfalt route en een onverharde route. Nou als we mochten kiezen dan wisten we het wel! We hadden er ondertussen al 80 kilometer opzitten en wisten dat opa niet ver weg meer kon zijn. We kwamen bij een grote weg uit, dit kon toch niet de bedoeling zijn van de asfalt route… een ander pad liep ging het bos in dat was vast de onverharde route. De weg zag er niet erg veilig uit dus we besloten voor de onverharde route te gaan. We hadden nu al zoveel ervaring op grint dat dit er ook nog wel bij kon. Het pad liep diep het bos in en hoewel klimmen met een wielrenfiets op een onverhard pad nog wel gaat, dalen is een heel ander verhaal. Met die dunnen bandjes heb je nul grip en uitgeleiden op grint leek ons niet heel aantrekkelijk, dus dan maar lopen. We kwamen af en toe nog een fiets bordje tegen maar die wees soms naar links en naar rechts dus daar werden we niet veel wijzer van. Op de GPS rijden ging ook niet echt aangezien die paden zag die wij niet konden zijn. Toen we een tijdje stilstonden om nogmaals onze route te bepalen hoorde we een raar geluid niet heel ver bij ons vandaan. Het klonk een beetje als een wild zwijn. We keken elkaar aan, het was tijd om te gaan. Met de GPS zochten we naar de snelste route om het bos weer uit te komen. Dit bleek overigens hetzelfde punt te zijn waar we erin gekomen waren dus stonden we weer bij de drukke weg. Dan die maar op dachten we, we reden erheen en zagen toen een mooi geasfalteerd fietspad naast de weg lopen. Dat was dus de route die we hadden moeten nemen. Het was ondertussen alweer 10 kilometer en bijna een uur verder. Op naar opa! Gelukkig stond hij op ons te wachten in een dorp vlakbij zodat we even konden lunchen. Het was ondertussen half 3 in de middag en we moesten nog 2 grotere steden en een groot natuurgebied door om op de plaats van bestemming te komen. Doordat de GPS nog steeds beperkt werkte zagen we erg op tegen het zoeken naar de weg in de grote steden. We hebben toen opa lief aangekeken en die wilde ons wel voorbij de grote steden weer op de route neerzetten zodat we onze weg konden vervolgen. We zijn door een prachtig natuurgebied gereden (Naturpark Schönbuch), het was echt prachtig alleen helaas weer veel grintpaden. We kwamen rond 5 uur aan op de camping. Het is een mooie niet al te grote camping vlakbij de stad Tübingen. Hier konden we weer even